Malatya'dan ayrılma vakti..
Gün gelip çatmış artık yolculuk zamanıydı garda sessizce oturmuş beklerken gelen otobüsün sesi ile irkilip elimde bavulum sessizce yaklaştım, otobüsten inen muavin bilet tarihimin yanlış olduğunu ve kayseriye kadar merdivende gideceğimi söylediğinde isyan etmemek elde değildi. Çantamla birlikte zorda olsa o rahat merdivenlere yerlesip, elim telefonuma gitti biliyordum; şarjım bir saat sonra
bitecek ve ortada kalacaktım ama umrumda değildi. Firmanın yapmış olduğu hata yüzünden gözüm birşey görmez olmuştu. Telefonla maceram çok sürmedi kapatıp cebime koydum.
Yolculuğun eğlenceli kısmı başlıyordu benim için;
içimden küfürler savuruyordum herkes koltukta tek ben yerde ne kadar utanç verici öle düşünmüştüm bir an sonra etrafa bakınca fark ettimki koltukların altı küçük çocuklarla kaynıyordu onlarda yerde üstüne üstelik ayaklar altında olmasına rağmen hepside neşeliydi, keyiflerine diyecek yoktu. Arkamdaki el ile irkilmis dönüp baktığımda bu kücük bir çocuktu ;
-abi sen neden büyükler gibi koltukta değilde yerde oturuyorsun? Annem dediki büyükler koltukta küçükler yer de otururmuş bizde bursaya gidiyoz sen nere gidiyorsun?
Bir anda soru yağmuruna tutulmustum, aslinda iyide olmustu canım sıkılıyordu küçük bir tebessüm ile;
- annen dogru söylemiş bende küçüğüm o yüzden, bende eskişehirde ineceğim.
Çocuk hiç beklemediğim tepki ile ;
-vıy vallah sen abimden büyüksün senin yerde onun koltukta oturması hoş değildir dur kaldırayım.
Çok hoşuma gitmişti kültürüne böle sahip çıkması ama çocuğu durdurmalıydım yanlış anlaşılabilirdim yan tarafimda yolculara verilen bisküviler işimi halletmis çocuğu yavaşlatmiştım yorgun ve merdivenin verdiği rahatsızlıkla çocuğa dönüp;
- benim içimde çocuk var abin o yuzden otursun
-hamilemisin erkekler hamile olmazki
Göt olmuştum gülerek ;
-yanlıs anladın boşver
deyip konu değistim biz böle sohbet ederken cocuk abi bişey söyleyecem deyip kulağıma yaklastı;
-şu arka taraftaki abla bize bakıp gülümsüyor.
Deyip kıza dönüp;
-niye bakıp gülüyorsun ?
Şaşkın ifade ile kıza dönüp baktığımda kızda sasırmiş haldeydi, anladığım kadarıyla ikimizde beklemiyorduk bu soruyu. Kız toparlanıp bana bakarak;
- uyanık! cok güzel sohbet ediyorsunuz...
- canım sıkılıyordu o soruyo ben anlatiyorum.
Gülerek; - neyse ben uyuyayım sana ve içindeki çocuğa iyi geceler
Sadece gülebilmistim tekrar arkamı döndüğümde çocuklu bir bayan koltuktan inip koridora oturdu ve bebeğini emzirmeye başladı, o şaşkınlık ve utanma ile arkamı döndüğümde kız bana bakarak gülüp gözlerini kapadı....
Devam edecek...
Yorumlar
Yorum Gönder