Yedi Yıldır Beraberiz...

Beraber küçük bir çocuğun hikayesini okuyalım mı?
Okul bugün çok sıkıcıydı, en sevdiği arkadasları gelmemişti . Sessizce herzaman toplandıkları okul duvarının köşesine gitti. " sattılar beni hiç biri gelmemiş..." diye düşünürken duvarın diğer tarafından;

-neyin var ? Sesten irkilip dönüp baktığında hafif rüzgarda kıvırcık saçları elektiriklenmiş, zeytin gözlü, yanakları kızarmış, kendine dikkatli  bakıp gülümseyen kızı gördü. Sarhoş olmustu sanki sonra toparlanıp bu  kızın çocukca şeylerden tartıştığı sürekli kavga ettiği kız olduğunu anladı. sessizce;
- hiç
- sende bugün bişey var gelince konuşacagız ?
- nereye? Ders var.
- bende onu diyecektim,ödevi unuttum. beni idaret et yok yazdırma beş dk ya alıp gelirim sonrada bana anlatıyosun ne olduğunu .. Deyip hızlıca uzaklaşırken
- tamam yok yazdırırım bu arada bir şeyim yok iyiyim . kız arkasına dönüm gülümsedi....
Bizim küçük veled içini kaplayan mutluluk hissiyle kızı süzmeye başladı tâki nöbetçi hocanın " ne bekliyon oğlum zili duymadın mı?" bağırışını duyana kadar.. hoş onuda bir anlık dikkat dağınıklığıyla duymuştu....
Bitti mi ? Bu boş hikaye içinmi zaman harcadık... dediğinizi duyar gibiyim arkadaşlar öncelikle hikayemiz yarıda bitiyor üzgünüm... Asıl konuya geçmek istiyorum yazmak meşakkatli iş oturursun beyaz sayfanın önüne başlarsın düşünmeye, kimi zaman aklına o kadar şey gelir hangisini yazayım dersin, kimi zaman beyaz sayfada hayalden hayale dalarsın saatler geçer sayfa halen temizdir ama sonunda o yazı yazılır. Hayal denizinden boğulmaktan kurtulup tuttuğunuz balığı kıyıdakilere gösterirsiniz kimisi kuruca güzel der kimisi bakmaz bile hevesiniz kaçar denize bir daha girmek istemezsiniz.

          Tam da böyle bir günde hayatımın en güzel mesajını atarak yazma şevki veren FULYA PARMAKSIZ'A cânı gönülden teşekkür etmek isterim bilmeni isterim ki en güzel dualarimdasın :)
Bugün yedi yıl oldu. Tam yedi yıl önce ailemiz bile sen daha çocuksun deyip savuştururken bizleri dikkatlice dinleyip bilgilendiren kendi evladiymışçasına sevip kollayan, bana bloggeri tavsiye eden güzel insan değerli öğretmenim FATİH ZENGİN hocama ve yazdığım özet ve kısa hikayelerden kitap oluşturma fikri veren kardeşim HÜSEYİN YILDIRIM'a teşekkür ederim :)
Yazılarımı bıkmadan okuyup fikir veren kız kardeşim, metin, yasemin, faruk,esra ve diger dostlarımada teşekkür ederim :)
Artık hikayeye bir son verelim mi ?
Günler geçmiş bizimki her yerde o ânı ve kızı düşünür olmuştu, herkese anlatmak istiyordu fakat alacağı olumsuz tepkilerden korkuyordu günler böyle geçerken gördüğü bir filmden etkilenip yazmaya karar verdi. Defteri alip evin en kuytu köşesinde başladı yazmaya en ince detayına kadar yazmayi planlamıştı fakat kendine geldiğinde iki saat geçmis bir sayfayi bile tamamlayamadan hayale daldığını anladı bu olay üç dört kere tekrarlandı sonuç hep aynı sonra yazmaktan vazgeçti zaten içine yazılmıştı unutmuyordu... İki yıl gecmiş kız gitmiş bizimki hala mecnun... ve tekrar başladı yazmaya önce deftere sonra yeni hayaller için bloğa...
Kıza ne mi oldu yakışıklı kendini bizimki kadar sevdiğini düşünen biri ile geleceğin hayallerini kuruyor...
Bloğumun yedinci yılında size kendi hayatımdan bir kesitle merhaba demek istedim :)
Kitap demistim Taner Kuş kardeşimle küçük de olsa bir giris yaptık inşallah sonuda gelir :)