İki Kalp...

Pencereden, karanlık sokağa anlamsızca bakıyordu. Gözleri hareketsiz sokağa baksa da, sokağı görmüyordu. Ruhu bedeninden ayrılmış gibiydi. Dünya ile tek bağlantısı kulaklarıydı onlarda sobadan gelen sesleri duyuyordu. Az sonra kapı gıcırdadı ;

- Kimse yok mu ? Aa varmış! Emine teyzeye bakmıştım ?
Ve ruh bedene geri dönmüştü, bedenindeki tüm duyu organları dünyadaydı işte.  Biraz önce kulakların işitği o ses! Evet tanıyordu o sesi ve tüm vicudu ona göre şekil aldı; Dudaklar tebessüm etti, gözler parladı, kaşlar ve kirpikler yerini aldı,tüyler diken diken oldu ve assolist ses telleri; sanatını konuşturmak için hazırdı. Bütün bunlar saniyeler içinde gerçekleşti ve sese doğru yöneldi vicud. İşte tüm hazırlıklar bunun içindi kapıda içeriyi süzen bir çift meraklı göz, kalem kaşlar, uzun simsiyah saçlar ve kutupları eritecek sıcaklıktaki tebessüm...
- aa hoş geldin. Gelsene birazdan gelir...
Meraklı gözler içeriyi şöyle bir süzüp yavaşca içeriye girdi,salına salına, tüm güzelliğinden haberdar, endamlı bir şekilde yürüyordu,bir o kadar da utangaç... Delikanlının yanına oturup hafiften ona döndü kafası önündeydi, delikanlının gözleri ise kızın üzerinde. Kız gülen gözleriyle baktı delikanlının gözlerine , sobadaki alev harlandı;
- nasılsın ?
-iyi sen?
-bende aynı...
Ve sessizlik... Oda ilk baştaki sessizliğe büründü; iki kalp sobada yanan odunlar gibi yanıyordu... İkisininde vicudu karmaşa içindeydi , kız istemsizce güldü. Bu gülümseme delikanlıya geçmişti. Dışardan bakanlar birşey duymuyor gördükleri ise iki gencin garip hareketleriydi peki ya içerisi ? İçerisi kıyamet yeriydi, duygular sel olup akıyordu ve iki kalp bağıra bağıra aşkını dile getiriyordu fakat dışarda; kafasını önüne eğmiş, yüzleri kırmızı iki genç ve yanan odunun sesleri...